مشخصات کلی
جزئیات محصول
تصاویرکار با عبارت‌های منطقی
عملگرها و عبارت‌های منطقی
در یک زبان برنامه‌نویسی، برای انجام انواع عملیات روی داده‌ها، نیاز به یک سری عملگر است. در واقع، عملگرها یک نماد هستند که مشخص می‌کنند چه کاری باید روی عملوندها انجام شود. عملگرها بر اساس نوع کاری که انجام می‌دهند به انواع متفاوتی تقسیم‌بندی می‌شوند که مهمترین آنها عبارتند از: عملگرهای ریاضی، منطقی و رابطه ای. در قسمت‌های قبل نحوه استفاده از عملگرهای ریاضی را در زبان برنامه‌نویسی R شرح دادیم. در این قسمت به بررسی عملگرهای منطقی و رابطه ای در این زبان برنامه‌نویسی می‌پردازیم.
در عبارت های منطقی، یک ویژگی را در میان مقادیر یک یا چند متغیر مورد بررسی قرار می گیرد و آنگاه بر حسب اینکه آن ویژگی در آن متغیرها برقرار است یا خیر، یک مقدار منطقی، در خروجی نمایش داده می شود. منظور از مقدار منطقی مقادیر TRUE و یا FALSE هستند. برای تعریف یک عبارت منطقی، از دو دسته از عملگرها می‌توان استفاده کرد: عملگرهای منطقی و رابطه‌ای.
عملگرهای منطقی:
تقریباً مهمترین عملگر در زبان‌های برنامه‌نویسی، عملگرهای منطقی هستند که شامل عملگرهای "و" منطقی (&)، "یا" منطقی (|) و "نقیض" (!) می‌شوند. این عملگرها معمولاً روی مقادیر TRUE و FALSE عمل می‌کنند و خروجی آنها نیز به صورت مقادیر TRUE و یا FALSE نمایش داده می‌شود.
عملگرهای رابطه ای:
عملگرهای رابطه‌ای، همانطور که از نامشان مشخص است، برای بررسی رابطه بین مقادیر دو متغیر مورد استفاده قرار می‌گیرند. معمولاً عملگرهای رابطه‌ای بر روی مقادیر عددی اعمال می‌شوند و خروجی آنها مقادیر منطقیTRUE و یا FALSE است. برای مثال رابطه کوچکتری یا بزرگتری بین دو مقدار عددی به ترتیب با عملگرهای " > " و " < " قابل انجام است. با توجه به این که از این عملگرها می‌توان برای بررسی رابطه بین دو مقدار استفاده کرد، آنها را عملگرهای مقایسه‌ای نیز می‌نامند.
در این فیلم آموزشی از عملگرهای منطقی و رابطه‌ای که خروجی آنها مقادیر منطقی است، برای ایجاد عبارت‌های منطقی استفاده می‌کنیم. همچنین، در ادامه فیلم توابع which()، all() و any() را که خروجی آنها مقادیر منطقی است، مورد بررسی قرار می‌دهیم.
