لایه GIS راه ها و معابر ایران

این داده GIS شامل کامل ترین لایه معابر و راه های ایران می باشد. در این لایه جهت معابر و ماکزیمم سرعت معابر نیز تعیین شده است.

GIS Data Road شبکه معابر ایران راه های ایران Shapefile

طبقه بندی معابر و راه ها

تعریف راه و خیابان در آئین نامه راه های شهری، بخش مبانی (وزارت مسکن وشهرسازی، 1374) چنین آمده است : مجموعه‌ای است که برای عبور وسایل نقلیه موتوری، دوچرخه و پیاده ساخته می شود. به راه در داخل آبادان یها، خیابان نیز اطلاق می شود، مگر در مورد راه هایی که عملکرد برون شهری دارند ولی از داخل این مناطق می گذرند (راههای شریانی درجه 1) که اطلاق خیابان به آنها معمول نیست.

از نظر نحوه تعیین مشخصات هندسی، راه های شهری به سه گروه کلی متمایز از یکدیگر طبقه‌بندی می شوند که عمدتاً با توجه به نقش آن ها تعریف می شوند :

1.راه های شریانی درجه 1.
2.شریانی درجه 2.
3.خیابان های محلی.

راههای شهری شش نقش اصلی برعهده دارند که عبارتند از :

1.فراهم آوردن امکان جابجایی برای وسایل نقلیه موتوری (نقش جابجایی).
2.فراهم آوردن امکان دسترسی وسایل نقلیه موتوری به بناها و تأسیسات (نقش دسترسی).
3.ایجاد بستری برای ارتباطات اجتماعی نظیر کار، گردش، بازی و ملاقات (نقش اجتماعی).
4.شکل دادن به ساختار معماری (نقش معماری شهری).
5.تأثیر در آب و هوای محیط اطراف راه (نقش تأثیرات آب و هوایی).
6.تأثیر در اقتصاد شهر (نقش اقتصادی).

از شش نقش فوق الذکر، سه نقش جابجایی، دسترسی و اجتماعی، معیارهای اصلی طبقه‌بندی راههای شهری‌اند به طوری که :
در راه های شریانی درجه 1، جابجایی تنها نقش اصلی است و نقش های دسترسی و اجتماعی به نفع آن ها تنظیم می شوند.
در راه های شریانی درجه 2، نقش های جابجایی و دسترسی هر دو اصلی است و نقش اجتماعی راه به نفع این دو نقش تنظیم می شود.
در خیابان های محلی، هر سه نقش جابجایی، دسترسی و اجتماعی اصلی‌اند و به آنها توجه یکسان می شود. از آنجا که بطور طبیعی غلبه با وسایل نقلیه موتوری است، رعایت نقش اجتماعی ایجاد می کند که سرعت و حجم ترافیک موتوری به شدت تحت نظر گرفته شود.
با توجه به نقش راه ها، راه شریانی درجه1، راهی است که در طراحی و بهره‌برداری از آن به جابجایی وسایل نقلیه موتوری برتری داده شود. برای رعایت این برتری ، دسترسی وسایل نقلیه موتوری و همچنین عبور پیاده‌ها از عرض راه تنظیم می شود.
راههای شریانی درجه 1، ارتباط با شبکه راه های برون شهری را تأمین می کنند. با اعمال درجات مختلفی در کنترل دسترسی ،راه های شریانی درجه 1 به آزاد راه ، بزرگراه و راه عبوری دسته بندی می شوند :
آزاد راه، راهی است که در تمام طول آن ، ترافیک دو طرف به طور فیزیکی از یکدیگر جداست و جریان ترافیک در آن بدون وقفه (آزاد) است و تقاطع همسطح در آن وجود ندارد.
بزرگراه ، راهی است که ترافیک دو طرف آن به طور فیزیکی از یکدیگر جداست و در طول های قابل ملاحظه ای از آن می توان جریان ترافیک را پیوسته فرض کرد. بزرگراه می تواند معدودی تقاطع همسطح داشته باشد، به شرطی که فاصله تقاطع ها از یکدیگر زیاد (بیش از حدود 5/2 کیلومتر) باشد.

راه عبوری ادامه راه های برون شهری دو طرفه در داخل شهرهای معمولاً کوچک و متوسط یا روستاهاست، به شرط آنکه عملکرد عبوری آنها در داخل شهر یا روستا نیز حفظ شود. فاصله تقاطع های همسطح راه عبوری از یکدیگر کمتر از حدود 5/2 کیلومتر نیست.
راه شریانی درجه 2 ، راهی است که در طراحی و بهره برداری از آن، به جابجایی و دسترسی وسایل نقلیه موتوری برتری داده می شود. برای رعایت این برتری، حرکت پیاده‌ها از عرض خیابان کنترل می شود. راه های شریانی درجه 2 دارای عملکرد درون شهری‌اند و شبکه اصلی راههای درون شهری را تشکیل می دهند.
خیابان محلی، خیابانی است که در طراحی و بهره‌برداری از آن، نیازهای وسایل نقلیه موتوری، دوچرخه سوار و پیاده با اهمیت یکسان رعایت می شود. برای رعایت حال پیاده و دوچرخه سوار، سرعت وسایل نقلیه موتوری در این خیابانها، پائین نگه داشته می شود.